koniec wojny wiązał się z wytworzeniem całej grupy dokumentów, w której wystawcą były sprawujące administrację w Niemczech okupacyjne wadze alianckie. Były to na ogół potwierdzenia rejestracji, przepustki, tymczasowe dokumenty identyfikacyjne, legitymacje itd. Pomoc dla milionów osób, których koniec wojny zastał na terenach niemieckich była sprawowana za pośrednictwem instytucji międzynarodowych i armii państw okupacyjnych. Sprawa pomocy krajom alianckim najbardziej dotkniętym wojną i ludności tych krajów została częściowo skupiona w ramach powołanej 9 listopada 1943 „Administracji Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy i Odbudowy” – United Nations Relief and Administration – w skrócie UNRRA, która funkcjonowała do 1947 (od 1945 w ramach ONZ). Działania UNRRA obejmowały min. pomoc żywieniowo-materialną, odtwarzanie społecznej i gospodarczej struktury, organizację specjalnych obozów dla tzw. „dipisów” (od ang. Displaced Persons), tj. osób, które w wyniku działań wojennych znalazły się poza swą ojczyzną i chcą tam powrócić lub osiedlić się w nowym miejscu, lecz bez pomocy uczynić tego nie mogą. Dokumentacja aliancka nosi często adnotacje nanoszone przez PUR i instytucje opieki społecznej w kraju.
